جمعیت دفاع از کودکان کار و خیابان بنا به سنتِ همه ساله روز جهانی کارگر را گرامی داشته و تلاش می کند در حد توان و ظرفیت خود قدمی بردارد و از بستر پدید آمده در این روز جهت دفاع از مطالباتِ به حقِ زحمتکشان نهایت استفاده را ببرد.
کار کودکان پدیده ای منفرد و تک افتاده نیست. کودک کارگر رابینسون کروزئه یا موجودی نیست که در جزیره ی غارت شده گی و بی حقوقی تک افتاده باشد. پدیده ی ضد انسانی و دردآور کار کودکان ریشه در مناسبات اجتماعی- اقتصادی موجود دارد و لازمه ی حیات چنین مناسبات نابرابر و غیرعقلایی ای است. لذا هر حرکتِ اجتماعی ای که بخواهد مساله ی کار کودکان را به طور جدی حل و فصل نماید بایستی همین مناسباتِ ضد انسانی و سودمحور را هدف قرار داده و پی گیر مطالبات همه ی جنبش های مرتبط باشد. ما فعالان لغو کار کودک در جمعیت دفاع از کودکان کار و خیابان از این رو و هم چنین از آن جایی که عمده ی کودکان کارگر در خانواده های کارگری به دنیا آمده و خود نیز در بدنه ی سیستم اقتصادی موجود کارگر هستند و خواهند بود، روز جهانی کارگر را متعلق به خود دانسته و منافع جنبش لغو کار کودک را گره خورده و همسو با منافع جنبش های اجتماعی کارگران، زحمتکشان و ستم دیدگان جهان می داند. همه ی تیغ هایی که در سال های گذشته به پای جنبش کارگری فرورفته جنبش لغو کار کودک را نیز لنگانده و از نفس انداخته است. هر جا فعالان پی گیر و پیشروِ حوزه ی زنان را به بند کشیده اند، جنبش لغو کار کودک درد یکایک این بندها را بر تن خود احساس کرده و نمی توان کوچکترین ضربه ای را یافت که بر پیکر هر یک از این جنبش ها وارد آمده باشد و مدعی شد که این ضربه به جنبش لغو کار کودک بی ارتباط است. چنان چه لوایحی مانند توسعه ی مشاغل خانگی یا دورکاری، قانون حمایت از خانواده و پروژه ی حذف سوبسیدها اگر چه در نگاه اول مرتبط با کارگران و زنان هستند اما تاثیر مستقیم و فاجعه باری بر زندگی کودکان، بالاخص کودکان کار دارند. از این رو ما فعالان جمعیت دفاع از کودکان کار و خیابان ضمن گرامیداشت این مناسبت، با تکیه بر تجربه ی چند ساله ی خود در راستای احقاق حقوق به غارت برده شده ی کودکان کار از فعالان این عرصه دعوت می کنیم تمام همت خود معطوف به رصد وضعیت جنبش های متعلق به کارگران، زجمتکشان و ستم دیدگان نموده و توان عملی خود را در راه همگرایی هر چه بیشتر این جنبش ها مورد استفاده قرار دهند.
جمعیت دفاع بر مبنای وضعیت کنونی جنبش لغوکار کودک و هم چنین جنبش های مرتبط با آن, در ادامه ی این بیانیه تلاش داشته تا بر مسایل روز و خطوط کلی حرکت جنبش دقیق شده و در حد توان اش راه حل هایی برای جلوگیری از جمود و انحراف در جنبش ارائه نماید:
ما معتقدیم باید در جهت اهداف و مطالبات مشخص حرکت کرد و از کلی گویی و شعار زدگی پرهیز کرد. اهداف و مطالبات مشخص توانایی این را دارند که فعالان را حول محوری مشخص و یگانه بسیج نموده و نیروی آن ها را بر دستیابی به این اهداف متمرکز نماید.
نقد و بررسی لحظه به لحظه ی سرخط ها و مواضع جنبش. انتقاد و انتقاد از خود لازمه ی حفظ جنبش و فعالان جنبش در خط صحیح و اصولی است و معیار سنجش و مبنای حرکت جنبش بایستی همواره منافع کودکان باشد، نه سلیقه ی شخصی طیف های مختلف جنبش.
استفاده از ظرفیت های اجتماعی موجود. عناصر اجتماعی بسیاری در دو سالِ گذشته از جنبش های هیجانی تازه پدیدآمده گسسته و به دل جنبش های اجتماعی گسیل شده اند که سازماندهی این عناصر می تواند توان عملی جنبش را افزایش داده و حرکت رو به جلو را هر چه بیشتر سرعت بخشد. ظرفیت های اجتماعی بسیاری نیز توسط جریانات رفرمیستی در حال هدر شدن است و این جریانات نیرویی را که می تواند موجب تغییر بنیادین و برگشت ناپذیر در مناسبات اجتماعی کنونی گردد دلخوشِ تغییر ظاهری در وضعیت یک یا چند کودکِ تحت پوشش سازمان های آقایان و خانم های ناجی می نماید.
تمرکز بر سر مسایل اساسی کودکان. اگاه ساختن اکثریت جامعه نسبت به وضعیت کودکان تنها با رسانه ای شدن، تکثیر شدن و بمباران خبری جامعه امکان پذیر است و جنبش نمی تواند تنها با خودش دغدغه هایش را زمزمه نماید. فعالان لغو کار کودک بایستی توان خود را مصروف همه گیر کردنِ دغدغه ی کار کودکان نموده و بنگاه های خبری و گلوگاه های رسانه ای را قبضه نمایند.
سوار شدن بر شکاف منافع موجود میان طیف های مختلف قدرت و ثروت.
حمله به کیش شخصیت، دیگر ستیزی و سازش گری. سایه ی سنگین بسیاری از پدرخواندگان جنبش موجب گشته راهکارهایی پوسیده، رفرمیستی و مبتنی بر منافع فردی بر شانه ی جنبش سنگینی نمایند. سازمان هایی که به جای این که به نام خود خوانده شوند، به نام پدرخواندگان شان شناخته می شوند مثالی مناسب از این موارد هستند. دیگر ستیزی بیماری شایع میان فعالان جنبش گردیده است و هر سازمانی خود را تنها نماینده ی حقوق کودکان دانسته و نمی تواند حضور سازمان های دیگر را تحمل نماید. ریشه کن نشدن این بیماری جنبش را به جای فعالیت اثباتی به سمتِ نفیِ مداومِ دیگران کشانده و موجب خواهد شد سازمان ها به جای مبارزه برای لغو کار کودکان با یکدیگر مبارزه نمایند. سازشگری که یکی از اشکال منفعت طلبی است کار را به جایی رسانیده که پاره ای سازمان ها با مشوقان، مبلغان و ذی نفعان کار کودکان یا با سازمان هایی که به لحاظ ماهوی برای سرکوب هر حرکت اساسی در جهت بهبود شکل گرفته اند به جشن و پایکوبی مشترک پرداخته و سودِ حاصله از دزدیدن کودکی کودکان را با یکدیگر قسمت می نمایند. صفرهای سرسام آور بودجه های تصویب شده برای عروسک گردانی حل آسیب های اجتماعی اراده ی بسیاری از سازمان ها را سست کرده و موجب می شود تا به اشکالِ عجیبی از سازش تن دهند. ادامه ی این وضعیت جنبش را که در حال حاضر و با توجه به فشار و سرکوب بیرونی تنها نفس می کشد از همین علامت حیاتی نیز محروم نموده و از خط خود به کلی خارج خواهد ساخت.
پرهیز از ویترین سازی و عملکرد خیریه ای. ویترین هایی که یک تا چند صد کودک کار حمام گرفته و خندان در آن به نمایش گذاشته می شوند بیش از آن که کمکی به کودکان کار باشد، نقش مسکنی را ایفا می کند که با هزینه ی کم بهشت، وجدان آرام و خواب راحت را برای فعالان ویترین به ارمغان می آورد و مسوولیت همین تعداد از کودکان را نیز از شانه ی حاکمیت بر می دارد. این ویترین های خوش آب و رنگ، علاوه بر این که کمکی به لغو کار کودکان به عنوان یک کل نمی نمایند برای کودکان تحت پوشش خود نیز قادر به انجام کار چندانی نیستند چرا که تغییر در وضعیت این کودکان بدون تغییر در مناسبات مادی و عینیت زندگی شان علاوه بر این که امکان پذیر نیست پارادوکسیکال و ویران کننده است. خیریه ها در عمل چون چرخ پنجم ماشین دولت عمل کرده و خود واضح است که نخواهند توانست راهی بگشایند.
حمله به حاشیه های بی حد و حصری که گریبان جنبش را گرفته است. سلطه ی حاشیه های حاصل از مسایل و منافع شخصی یا گروهی و شبکه های قدرتی که در همین حاشیه ها قابلیت حیات دارند بر متن مساله ی لغو کار کودک جنبش را تضعیف نموده و موجب می شود جنبش نتواند مسیر خود را، آن گونه که باید انتخاب نماید.
به امید جهانی شایسته ی کودکان
1 می 2011- یازدهم اردیبهشت 1390
جمعیت دفاع از کودکان کار و خیابان