8 مارس، روز جهانی زن گرامی باد
8 مارس روز جنبشی سرزنده و پویا در کارزار و تلاش در برابر نابرابری‌ها و تبعیض‌ها در جهان است که پا به‌پای جنبش لغو کار مزدی و لغو کار کودک، می‌رود تا بساط همه‌ی نابرابری‌ها را درنوردد. تبعیض و نابرابری جنسیتی اختراع نظام سرمایه‌داری نیست اما یکی از پایه‌های تحکیم سیستم اقتصادی مبتنی بر کار مزدی است.
نظام اقتصادی جهان امروز، علی‌رغم رشد بی‌سابقه‌ی علوم و تکنولوژی و تولید هنگفت کالا و امکانات رفاهی، گوی سبقت را در بردگی، فقر و به فلاکت کشاندن انسان‌ها از نظام‌های پیشین ربوده است. با این وصف نظام سرمایه‌داری ضرورتاً قربانیان خود را از میان زنان و کودکان انتخاب می‌کند. زنان و کودکانی که به‌واسطه مقاومت سیستم در برابر هرگونه یکسان‌سازی برای ارائه حقوق و خدمات در جامعه، صدرنشین لیست پرآسیب‌ترین انسان‌های جامعه هستند.
انسان‌ها در ایران نیز از عقب‌مانده‌ترین و ارتجاعی‌ترین اشکال تبعیض در حوزه‌های مختلف زندگی خصوصی و اجتماعی رنج می‌برند. زنان متعلق به طبقات فرودست در ساختار خانواده با فروش نیروی کارشان، در حکم سرپرست خانوار و یا در کنار همسر، ناچارند با اندک درآمدی بقاء خود و خانواده‌شان را حفظ کنند. خانه‌داری شغل بیست‌وچهارساعته‌شان شده است و تمام نیازهای معمول و طبیعی‌شان تبدیل به “کالای لوکسی” گردیده که می‌بایست از آن بگذرند. زنانی که کودکی‌شان به بهانه‌ی قوانین شرعی حاکم، یک‌شبه به بزرگ‌سالی تبدیل شد. دخترانی که به‌واسطه‌ی جبر سنت‌ها و عدم وجود قوانین حمایتی نه‌تنها رسماً آزار جنسی دیدند بلکه مادر شدند و مجبور شدند کودکانشان را محض مادری سرپرستی کنند. زنانی که بازی‌های کودکی‌شان را با “اجبار به کار” در کارگاه‌ها و منازل و دست‌فروشی، ربودند. زنانی که با جرم خواندن مهاجرت توسط دولت، مجبور شده‌اند تمام مصائب و مشقات غیرقانونی و غیررسمی بودن حضور انسانی‌شان را به دوش بکشند.
نمونه‌های مؤخر این مصائب و رنج‌ها در ایران که به سطح اخبار و رسانه‌ها کشیده شده است، وجدان هر انسانی را به درد می‌آورد. خبر مربوط به خودسوزی زنان، مرگ سه زن کارگر در کارگاه براثر آتش‌سوزی (به دلیل غیراستاندارد بودن فضای کار)، خودکشی زن شاغل در شهرداری به سبب اخراج، اسیدپاشی‌های سازمان‌یافته، مراسم ازدواج جمعی دختران زیر ۱۸ سال در هرمزگان و هزار ناگفته‌ی دیگر است.
زنان و مردان برابری طلب ایران در هر جایگاهی، اعم از خانه‌دار، کارگر و کارمند، پرستار و پزشک، معلم و ورزشکار و … سال‌ها است با مبارزات خود، سعی در بر هم زدن نظمی داشتند که زنان را به “اعتبار جنس دوم” خواندن، نصف مرد تلقی کرده و اساساً برای آنان سهمی از اقتصاد، سیاست، حقوق و فرهنگ قائل نیست و درنهایت با بدل کردن آنان به نیروی کار فوق ارزان، آنها را در خدمت سرمایه افزایی قرار داده‌اند. نظمی که اساساً مبنای آن نه انسانیت و حرمت انسان که تنها سود بردن بیشتر است. این نظام و مناسبات آن با از بین رفتن تقسیم‌بندی جامعه به طبقات فرادست و فرودست و تنها با مبارزه برای برقراری جامعه‌ای آزاد و برابر برای همگان، از بین خواهد رفت.
زنان، چه متشکل و چه پراکنده در جنبش برابری، دمی را برای مبارزه بر سر حقشان، دستمزدشان، آزادی و حرمت انسانی‌شان از دست ندادند و نخواهند داد. مبارزه‌ای که شکل بیرونی آن طغیان علیه تمام مظاهر غیرانسانی سیستم حاکم است اعم از محرومیت شرکت در اجتماعات، تحصیل، کار و … تا بی حقوقی اقتصادی و فقر. در سرزمینی که از بدو تولد، جنسیت، فارغ از هر معیاری نظیر نژاد، ملیت، قومیت و مذهب… آینده‌ی دهشتناکی را رقم می‌زند، مبارزه‌ی هرروزه‌ی زنان نشان از عزم راسخ آنان برای دست یافتن به زندگی‌ای در شان و مقام یک انسان دارد درعین‌حال این مبارزات خود بخشی از جنگ بزرگ‌تری است که هدف آن ایجاد جامعه‌ای برابر برای همه است.
جنبش برابری طلب زنان، به‌واسطه‌ی مطالبه برابری برای همگان، متضمن شرایط لغو کار کودکان خواهد بود. بر این اساس ما خواهان تأمین و تضمین حقوق برابر برای زنان بوده و حداقل مطالبات برای این بخش از جامعه را از بستر خواسته‌های زیر اعلام می‌داریم:
1- به رسمیت شناختن حقوق برابر برای زنان و ممنوعیت هرگونه تبعیض جنسیتی
2- ارائه دستمزد برابر در قبال کار برابر
3- ایجاد فرصت‌های برابر شغلی برای زنان و رفع هرگونه محدودیت و محرومیت
4- به رسمیت شناختن حضور آزادانه و بی‌قیدوشرط زنان در تمامی عرصه‌های اجتماع اعم از عرصه‌های علمی، تحقیقی، اقتصادی، فرهنگی، هنری و ورزشی و غیره
5- جرم شمردن هرگونه تعرض کلامی، روانی و فیزیکی نسبت به زنان
6- در نظر گرفتن حقوق و بیمه برای زنان خانه‌دار بدون وجود ممیزی‌ها
7- لغو تمامی قوانین و مقرراتی که “فرودستی” و “تحقیر” را به زنان تحمیل می‌کند
8- تأمین و ارائه امکانات به زنان معتاد، کارتن‌خواب و تن‌فروش
9- ارائه آموزش مسائل جنسی در مدارس متناسب باسن کودکان
10- به رسمیت شناختن بدون قید و شرط حق سقط‌جنین برای تمام زنان و حمایت‌های اقتصادی
11- به رسمیت شناختن حق طلاق برای زنان
12- به رسمیت شناختن حق سرپرستی (حضانت) کودکان برای زنان
13- رفع محدودیت برای صدور مدارک شناسایی کودکان به نام مادر و اتخاذ نام خانوادگی برای کودک به توافق والدین
14- به رسمیت شناختن حق برابر برای زن برای احراز سرپرستی کودک در صورت فوت پدر
15- ممنوعیت ازدواج افراد زیر 18 سال
16- به رسمیت شناختن حق کودکی با تضمین اقتصادی و ارجعیت منافع، برای هر انسان زیر 18 سال
8 مارس 2016
جمعیت دفاع از کودکان کار و خیابان