دسته: رادیو جمعیت

در این برنامه افغانی‌ها را در صف نانوایی راه نمی‌دهیم، نه اینکه ناسیونالیست باشیم؛ اما با ایمان یک موحد تمام عیار مطمئنیم که افغان‌ها باعث بیکاری مردم ما شده‌اند. همزمان وقتی در حال جمع‌آوری اطلاعات از مهاجرت و مهاجران هستیم به اشتباهی پی می‌بریم که تا انتهای برنامه همراهمان می‌ماند: “این که مهاجرت هم امری طبقاتی است و مهاجران فقیر با مهاجران پولدار فرق دارند و لابد این مسئله مثل روز روشن است”. وقتی از افغانستان قصد ایران می‌کنیم سه نفر از همراهانمان به ضرب گلوله‌ی قاچاق‌برمان کشته می‌شوند؛ چرا که پنج هزار تومان پولی را که او می‌خواسته به ... ادامه مطلب

قسمت جدی! (این برنامه ویژه‌ی بیلبوردهای تبلیغی شهرداری در رابطه با افزایش جمعیت، مقابله با تکدی گری و دست فروشی ست. این که این سه همگی دارای یک ریشه هستند ولی این گونه صورت بندی شده‌اند.) در این برنامه برای اینکه پیش برویم، فرو می‌رویم. فرو می‌رویم و دنبال ریشه‌های “نهضت بیلبوردی” این روزهای شهرداری می‌گردیم. سردرگم می‌شویم میان سیاست‌های توسعه چینی، ژاپنی، آلمانی و در لابه لای نظرات مختلف ناگهان در میابیم که پیر شده‌ایم بی آنکه ازدواج کرده باشیم! در میانه‌های برنامه به “بحران مشروعیت کمیته امداد” پی می‌بریم و برای حراست از درآمد صد و هشتاد میلیارد ... ادامه مطلب

‎ در این برنامه سرخورده می‌شویم. متلک می‌شنویم، دختر فراری می‌شویم، دختری که در دوازده سالگی به او تجاوز شده است. موقع عبور از خیابان روسری از سرمان می‌افتد و ما بی‌توجه به اتومبیل‌های اتوبان نگران آشفتگی سلول‌های مرده‌ی سرمان هستیم. در گیر و دارِ درکِ روندِ تکاملیِ خشونت به “خاله سوسکه” برمی‌خوریم و روایتی دیگر از افسانه‌ها و قصه‌های کودکی‌مان را می‌شنویم. در انتهای برنامه هاج و واج از خود می‌پرسیم: آیا کسی ما را به سوی خوشبختی خواهد برد؟ آیا کسی فریاد خشم زنان را که از ابتدای کودکی تا پایان زنانگی امتداد می‌یابد خواهد شنید؟ دانلود برنامه ... ادامه مطلب

در این شماره باز هم به سراغ مسائل اقتصادی برای درس خواندن می‌رویم، یکی از مدرسان حوزه علمیه به ما می‌گوید که “این وصله‌ها به آموزش و پرورش نمی‌چسبد” اما ما که داریم زیر بار هزینه‌ها خرد می‌شویم می‌بینم در همه مدارس و خیلی از دانشگاه‌ها باید پول بدهیم. و چون پولی نداریم، تنها می‌توانیم به بچه‌های شادی نگاه ‌کنیم که به مدرسه می‌روند. با دیگر بچه‌هایی که نمی‌توانند درس بخوانند دست به دست هم می‌دهیم اما صفمان آن‌قدر طولانی می‌شود که سرمان گیج می‌رود. حالا “حق” بودن یا “امتیاز” بودن آموزش برای ما سوال نیست. کسی می‌آید تا حرف‌های ... ادامه مطلب

در این شماره قبل از هر چیز اخبار تبعیض به گوشمان می‌رسد و این سوال در سرمان می‌چرخد که “تحصیل، حق است یا امتیاز”؟ با این سوال “ستاره‌دار” می‌شویم، “نقص‌پرونده” می‌شویم و برای رفتن به مدرسه دنبال “کارت اقامت” می‌دویم و “از شکممان می‌زنیم” تا شاید به مدرسه برویم. اما چون “از صبح تا شب سرکاریم” نمی‌توانیم خوب درس بخوانیم. بعد از آن می‌فهمیم که باید “یواشکی با چادر به مدرسه برویم”، چون “دختر نباید درس بخواند”. و در آخر می‌فهمیم اگر دستمان به درس‌خواندن هم برسد، کابوس هزینه‌های مهر سال بعد، دست از سرمان برنمی‌دارد دانلود برنامه لینک ساندکلاد ... ادامه مطلب

در روز جهانی کودک، سوار بر مترویی می‌شویم که خاطرات کودکی‌مان را با خود حمل می‌کند. در ایستگاه اول، خیلی سال‌ها پیش، در حیاط خانه‌مان اجازه بازی کردن با خواهرمان را پیدا نمی‌کنیم و پس از آن در سال 1320 مدرسه را با مسجد اشتباه می‌گیریم و دم در کلاس، “پابرهنه می‌شویم”. در ایستگاه بعد پیش‌آهنگ دانش‌آموزان می‌شویم، شیر و خورشید می‌شویم، ای ایران می‌خوانیم و از کودکی‌مان “سوباسا” و “بامزی” را به یاد میاوریم. در همان ایستگاه، جنگ بر سرمان می‌کوبد و آژیر حمله‌هوایی ما را پرت می‌کند وسط زندگی آدم بزرگ‌ها. و بمب‌ها بر سرمان فرود می‌آید. بوم ... ادامه مطلب

در آخرین قسمت از ویژگی‌های کودکان کار، با اعترافات شاعرانه‌ی جبار، کودک کاری که حالا معلم شده است، همراه می‌شویم و روز “سیزده بدر” فاز دزدی می‌گیریم. اما خانواده‌هایی که در پارک ولایت “جوجه باد می‌زنند” حسرتی 50 ساله را به دلمان می‌گذارند. می‌فهمیم که ما “جزیی” بیماریم که در “کلی” بیمار قرار داریم و کدهای تخریبی اجتماعی بیشتر از هر چیزی زندگی ما را فرا گرفته است. ضد اجتماع می‌شویم، اما ماه محرم که می‌شود غذای گرم می‌خوریم و روانمان دوباره شاد می‌شود. با جهان‌بینی سوراخ سوراخ و با کمک حافظ و تقواهای مقوایی، وصله‌هایی را روی شکم‌های گرسنه‌مان ... ادامه مطلب

در این شماره هم قصد داریم به بیان ویژگی‌های کودکان کار بپردازیم که همان ابتدا و به طور ناگهانی به اشتباهی تاریخی پی ببریم. این که قرن‌هاست شیطان دوست همه‌ی ما بوده است و در بحبوحه‌ی گرسنگی و گرما در ریخته‌گری سر از دستکش‌های سوخته‌ی ما در می‌آورد. به یاری شیطان با شکمی سیر، سر از مترو در می‌آوریم و برای التیام “تحقیرهای واقعیت” حیاط خلوتی می‌سازیم که حتی تابستان‌ها هم در آن پرتقال پیدا می‌شود. با یک عالمه کالباس و هندوانه! با پرسش‌های مکرر چماقی می‌شویم که شبکه‌ای از تخریب را تولید می‌کند و می‌فهمیم که چگونه خلاقیت کودکان ... ادامه مطلب

در این شماره، از هفته‌ی جهانی تغذیه با شیر مادر خواهیم گفت. از اینکه آنجلینا جولی وقتی که مادر می‌شود چقدر زیباتر می‌شود و چطور بچه‌هایش سرکوبِ از نطفه تا مرگ را تجربه نمی‌کنند. با امپریالیسم رسانه به سراغ لالایی عربی مادران سوری می‌رویم و به دنبال کارشناس تغذیه، از ویکی‌پدیا سر در می‌آوریم. آمار می‌دهیم، آمار می‌دهیم، آمار می‌دهیم و لابه‌لای این همه آمار، می‌فهمیم اگر تغذیه را در ایران در ساعات اولیه تولد نوزادان جدی می‌گرفتیم، یک و نیم میلیون کودک از دست نمی‌رفتند؛ ولی حیف که ما زیاد آدمهای جدی ای نیستیم! یک نفر در این میان ... ادامه مطلب

در این برنامه، از ویژگی‌های کودکان کار سخن خواهیم گفت، با این هشدار که دست‌کم شنیدن 5 دقیقه‌ی ابتدای این برنامه به هیچکس توصیه نمی‌شود! در ابتدای این شماره سعی می‌کنیم صدای واقعیت را خفه کنیم؛ بوق می‌زنیم، خش خش می‌کنیم، بعضی صداها را پایین می‌آوریم و دست آخر دست به دامان پاوارتی می‌شویم! اما این تلاش‌های مذبوحانه نمی‌توانند موسیقی فالشِ ناسزاها را در سمفونی واقعیت خیابانی مخدوش کنند! سرانجام مجبور می‌شویم، به حقیقت که از درزهای اخلاقیات طبقاتی بیرون زده، تن داده و کودکی “شیرشاه” را به امید خرید دوچرخه آنقدر کش بدهیم که بفهمیم تمام دوچرخه‌ها، تمام کالاها ... ادامه مطلب